Een aanval van slaapverlamming duurt een halve minuut tot vijf
minuten of langer. Als je wordt wakker voel je dat je niet kan bewegen en je ledematen voelen heel zwaar. Ook kan je een drukkend gevoel op je borst hebben, net alsof je stikt. Daarnaast kan je je erg bang voelen.
Sommige mensen zeggen dat ze een aanwezigheid in de kamer voelen, alsof er iets of iemand bij hen is. Er wordt vaak gedacht dat deze aanwezigheid je kwaad wil doen, daardoor wordt de angst nog groter. Ook hebben sommige mensen het gevoel alsof ze uit hun lichaam wegzweven en dat ze zichzelf in bed kunnen zien liggen terwijl ze een aanval hebben. Anderen hebben weer het gevoel dat ze door een smalle tunnel of buis worden geduwd. De slaper kan ook aura's van licht zien en geluiden horen, zoals een bel.
Het is niet precies bekend wat de oorzaak is van slaapverlamming, maar de theorie luidt dat Moeder Natuur deze veiligheidsmaatregel in de hersenen heeft ingeboud. Om zo te voorkomen dat mensen naar hun dromen gaan handelen.
Mensen met een circadiaanse ritmestoornis kunnen gevoeliger zijn voor slaapverlamming. Een paar nachten niet slapen of chronische stress kunnen slaapverlamming beïnvloeden. Ook mensen met een paniekstoornissen of die (manisch) depressief zijn hebben een verhoogd risico op slaapverlamming.
Mensen die oververmoeid zijn of geen regelmatig slaappatroon hebben zijn gevoeliger voor slaapverlamming. Om de ernst van de aanvallen te verminderen kan sporten helpen. Op regelmatige tijden naar bed gaan kan ook helpen.
Soms kun je de verlamming opheffen door snel met je ogen heen en weer te rollen, je oogspieren zijn namelijk niet verlamd. Mensen zeggen ook wel eens dat de verlamming ophoudt als ze door iemand aangeraakt worden.
Als je vaak of ernstige aanvallen van slaapverlamming hebt, kun je de dokter om medicijnen vragen.